Pierwszy dzień w przedszkolu – to nie musi być takie trudne.
Kilka praktycznych porad dla rodziców.
Kilka praktycznych porad dla rodziców.
Rok szkolny powoli dobiega końca. Razem z panią Moniką przygotowujemy się już do zajęć adaptacyjnych dla dzieci, które od września przyjdą do naszego przedszkola. Czeka nas ciekawe spotkanie z dziećmi oraz ich rodzicami. rodzicami. Czasami nam – nauczycielkom wychowania przedszkolnego trudno jest jednoznacznie stwierdzić kto jest bardziej zdenerwowany – rodzic czy dziecko…
To prawda – pierwszy dzień w przedszkolu bywa trudny. W tym artykule postaram się przedstawić kilka sprawdzonych sposobów na to, aby adaptacja dziecka odbywała się w miarę łagodnie i spokojnie.
Bardzo ważną sprawą jest zaufanie, którym obdarzacie nas – pracowników przedszkola posyłając swoje dziecko do naszej placówki. Zasada wzajemnego zaufania dotyczy oczywiście obu stron. Rodzice wybierają placówkę akceptując w pełni obowiązujące tam zasady i metody pracy z dziećmi. Dlatego warto wybrać się wcześniej do przedszkola, porozmawiać z nauczycielkami.
Dobrą praktyką naszej placówki jest prowadzenie całorocznego cyklu zajęć adaptacyjnych dla „kandydatów na przedszkolaków”, w trakcie których dzieci mogą poznać swoich przyszłych kolegów z grupy, panie nauczycielki, mają okazję pobawić się przedszkolnymi zabawkami.
Z tego miejsca serdecznie zapraszam dzieci nowoprzyjęte do przedszkola wraz z rodzicami na zajęcia adaptacyjne, które odbędą się 27 czerwca tego roku no godz. 15.30. Mam nadzieję, że rodzic obserwując jak jego dziecko bawi się z kolegami, uspokoi się i nabierze pewności, że dobrze wybrał placówkę. Każdy rodzic musi pamiętać, że jego spokój i opanowanie jest gwarantem pozytywnego nastawienia dziecka. Trudno przecież wymagać odwagi od malucha przyprowadzanego przez zdenerwowanego rodzica…
Rodzicu jeśli chcesz pomóc i ułatwić dziecku przekroczenie progu przedszkola w atmosferze życzliwości, ciepła oraz zaufaniu to musisz pamiętać o ważnych zasadach.
A oto kilka istotnych porad dla rodziców
- Rodzicu - nie przeciągaj pożegnania w szatni; pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je, przekaż dziecko personelowi i wyjdź;
- Nigdy, pod żadnym pozorem nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić;
- Nie obiecuj dziecku, że jeśli pójdzie grzecznie do przedszkola to coś dostanie; kiedy będzie odbierane po południu. Można dać mu maleńki prezencik, ale nie może to być forma„ codziennego” przekupywania. Dobrze sprawdza się zeszycik z naklejkami zdobytymi przez dziecko po każdym dniu pobytu w przedszkolu, a drobną nagrodę rodzic daje dziecku w piątek ( lub weekend).
- Rodzicu - kontroluj się, co mówisz. Zamiast: już możemy wracać do domu, powiedz: teraz możemy iść do domu. To niby niewielka różnica, a jednak drugie zdanie ma zdecydowanie bardziej pozytywny wydźwięk;
- Rodzicu musisz pamiętać, że dziecko nie zawsze ma ochotę mówić o tym co się wydarzyło w przedszkolu zaraz po jego opuszczeniu. Często zachodzi to w niewymuszony sposób podczas przypadkowej rozmowy na pozornie zupełnie inny temat. Dzieci lubią wieczorem opowiadać o swoich szczęściach i nieszczęściach przedszkolnych. I tu bardzo ważna informacja – jeśli dziecko opowie cokolwiek, co was jako rodziców zaniepokoi – porozmawiajcie od razu następnego dnia z wychowawczynią.
- Dzieci czasami płaczą podczas rozstań wszatni. Z naszych wieloletnich obserwacji wyraźnie wynika, że lepsi i sprawniejsi w odprowadzaniu są tatusiowie. Wtedy rozstania są mniej bolesne i szybsze. Nie jest to oczywiście żelazna reguła, ale zawsze warto spróbować jeśli zajdzie potrzeba…
- Rodzicu - pamiętaj: żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze z uśmiechem !
Czynniki wpływające na dobrą i złą adaptację
Adaptację ułatwia:
- racjonalne podjęcie decyzji i konsekwencja ( patrz punkt 2)
- pozytywne myślenie o placówce (zaufanie do personelu)
- poznanie placówki przez dziecko (ponawiam zaproszenie na czerwcowe zajęcia adaptacyjne)
- wcześniejsze dostarczenie dziecku doświadczeń przebywania z innymi dorosłymi, bycia bez mamy
- umożliwianie kontaktów z innymi dziećmi
-
usamodzielnienie dziecka
Samodzielnemu dziecku jest łatwiej. Nie wstydzi się przed innymi dziećmi, że sobie z czymś nie radzi. Tu watro wspomnieć że dziecko przychodzące do przedszkola powinno jeść w miarę samodzielnie, zgłaszać swoje potrzeby fizjologiczne, potrafić założyć buciki ( kapcie) zapinane na rzepy, zdejmować i zakładać spodnie i koszulki. - stopniowe przyzwyczajanie dziecka do placówki (krótki czas pobytu, towarzyszenie dziecku),
- akceptacja dziecka i rozumienie jego stresu, wspieranie dziecka,
- okazywanie spokoju, poczucia bezpieczeństwa podczas rozstania,
-
czas na bycie z dzieckiem po odebraniu z przedszkola,
Szczególnie w tym często trudnym pierwszym tygodniu warto po przedszkolu zabrać dziecko na spacer ,zarezerwować czas tylko dla niego, wysłuchać wszystkiego, co ma do opowiedzenia (pamiętając, o czym pisałam w punkcie 5) - ujednolicenie rytmu życia w przedszkolu i w domu.
Adaptację utrudnia:
- niepewność, zmienność decyzji np. pod wpływem płaczu dziecka
-
brak zaufania do placówki nieznajomość jej, podejrzliwość wobec personelu,
Warto porozmawiać zrodzicami dzieci już uczęszczających do przedszkola. Oni na pewno rozwieją Państwa obawy i wątpliwości. - traktowanie dziecka przedmiotowo,
- brak doświadczeń społecznych w kontaktach z innymi dorosłymi i dziećmi,
-
nadopiekuńczość, wyręczanie dziecka w czynnościach związanych z samoobsługą
Zachowanie takie obserwujemy w szatni, szczególnie gdy rodzic bardzo się spieszy , bo musi pędzić do pracy i wyręcza dziecko. Warto zarezerwować dodatkowe 10 czy 15 minut, spokojnie poczekać i popatrzeć jak dziecko samodzielnie się rozbiera i zakłada przedszkolne kapcie. -
"złe" przyzwyczajenia dziecka (zasypianie z dzieckiem),
W grupie maluszków jest leżakowanie, niezbędne dla dzieci z punktu widzenia prawidłowego funkcjonowania ich układu nerwowego. Dziecku, które w domu zasypia z rodzicem będzie trudniej zasnąć samodzielnie w przedszkolu. W tej sytuacji dobrze sprawdza się ukochany pluszak, którego zawsze można przynieść do przedszkola na leżakowanie. - straszenie przedszkolem,
- pośpiech, zdenerwowanie, spóźnianie - brak czasu dla dziecka, zabieganie,
-
brak zrozumienia dla trudnych zachować dziecka, obrażanie się na dziecko, odrzucenie.
Dziecko nie może odczuć, że jego złe zachowanie wywołuje u rodzica złość, poirytowanie. Dorosły musi porozmawiać z dzieckiem pamiętając przede wszystkim bardzo ważną zasadę: nie ma złych emocji, są tylko złe zachowania, które z tych emocji powstają. Dobry rodzic szybko zorientuje się co spowodowałotakie, a nie innezachowanie własnego dziecka. W tym miejscu musi mieć miejsce rozmowa z wychowawcą, któremu tak samo jak rodzicowi zależy aby dziecko dobrze czuło się w przedszkolu.
Jestem przekonana, że stosując się do tych kilku istotnych zasad będzie Państwu ,a przede wszystkim dzieciom o wiele łatwiej przebrnąć przez czas ich adaptacji do życia przedszkolnego.
Trzymam mocno kciuki !
Aleksandra Dąbek
Nauczycielka w Samorządowym Przedszkolu nr 133 w Krakowie.
